ΠΑΡΟΥΣΊΑΣΗ ΒΙΒΛΊΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΟΡΙΣΤΟΥΣ ΓΑΥΔΟΥ, ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΣ18:00 ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΑ

Ο Δήμος Καντάνου – Σελίνου, οι εκδόσεις «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» και το βιβλιοπωλείο «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ» σας προσκαλούν το Σάββατο 04 Δεκεμβρίου στις 18.00μ.μ., στην παρουσίαση του ιστορικού βιβλίου του Δημήτρη Δαμασκηνού “Εξόριστοι στο νησί του θανάτου.” στο ξενοδοχείο PAL BEACH-ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ (ΠΑΧΕΙΑ ΑΜΜΟΣ) στην ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΑ όπου θα παρουσιαστούν μαρτυρίες, ντοκουμέντα και δημοσιεύματα για τις εκτοπίσεις αγωνιστών στη Γαύδο.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

Γιώργος Χαρχαλάκης, Φιλόλογος- Ιστορικός,

Μιχάλης Μπικάκης, Αντιδήμαρχος Δήμου Καντάνου-Σελίνου

και

Δημήτρης Δαμασκηνός, ιστορικός-συγγραφέας του βιβλίου.

Στην εκδήλωση θα τηρηθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας από τον covid-19.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Το βιβλίο του Δημήτρη Δαμασκηνού Εξόριστοι στο νησί του θανάτου είναι μία πλήρως τεκμηριωμένη ιστορική μελέτη, στην οποία περιέχονται σπάνιες μαρτυρίες, ντοκουμέντα και δημοσιεύματα για τις εκτοπίσεις αγωνιστών στη Γαύδο, την εποχή που στο νησί λειτούργησε η πιο σκληρή εκτόπιση του Μεσοπολέμου (1929-1941) αλλά και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου (1946-1951).

Όλα αυτά τα «ίχνη του παρελθόντος» εντάσσονται στο ευρύτερο κοινωνικο-πολιτικό τους πλαίσιο σε μια ιστορική γραφή που συνυφαίνει την απόλαυση της «λογοτεχνικότητας» των κειμένων με τις εκτενείς υποσημειώσεις και παραπομπές στις πηγές.

Η καλαίσθητη έκδοση έγινε από τις εκδόσεις Παρασκήνιο με την ευγενή οικονομική αρωγή του Δήμου Γαύδου και του Δημοτικού Συμβουλίου της Γαύδου, συνοδεύεται από τον ονομαστικό κατάλογο των εξόριστων στη Γαύδο, πηγές-βιβλιογραφία και φωτογραφικό υλικό.

Πρόκειται για ένα μοναδικό στο είδος του ιστορικό έργο, μιας και παρουσιάζει μια σημαντική πτυχή της νεότερης ελληνικής ιστορίας, άγνωστη ωστόσο στους περισσότερους, που εκτυλίχθηκε στη Γαύδο, όταν αποτελούσε έναν τόπο μαρτυρίου, ερήμην των κατοίκων της.

ΤΑΚΗΣ ΦΙΤΣΟΣ: ΑΠΟ ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

«Καταμεσής στο Λιβυκό πέλαγος με τ’ αφρισμένα πάντα νερά, άγρια, μανιασμένα, απύθμενα. Εκατόν εβδομήντα πέντε μίλια μακρυά απ΄ τον Πειραιά. Κοντά, πολύ κοντά στα παράλια της Αφρικής. Θαρρείς και σε λίγο θα ξεπροβάλει μπροστά σου, πέρα εκεί στην καμπύλη του ομιχλώδικου ορίζοντα, η Αλεξάντρεια. Κάμποσες ώρες μακρυά απ’ αυτή. Εκατόν σαράντα με σαρανταπέντε μίλια. Λίγα σπίτια. Μοιάζουν μ’ αχούρια. Άνθρωποι και ζώα κοιμούνται μαζί. Φτωχοί νησιώτες, άμαθοι και άβγαλτοι παραδομένοι στην ποικιλότροπη εκμετάλλευση. Λίγη βλάστηση, λίγες δεκάδες κάτοικοι. Απέναντι, βορεινά, τα κακοτράχαλα Σφακιά, η Κρήτη, κι ύστερα τίποτα. Το μάτι σου κουράζεται ν’ απλώνεται στην απέραντη θάλασσα. Να, η Γαύδος! Μούρχονται στο νου τάλλα νησιά της εξορίας. Όσα έχω ακούσει, κι όσα είδα, γεύτηκα ο ίδιος την πίκρα τους. Τα κυριώτερα ας πάρουμε. Ανάφη, Φολέγανδρος, Άη Στράτης, Σίκυνος, Νηός, Σίφνος, Αμοργός. Αδίσταχτα μπορώ να ειπώ, ούτε κατά φαντασία δεν μπορούν να συγκριθούν στη φρίκη με τούτο εδώ το ποντικόνησο. Να, μια εικόνα της φρίκης. Ο άγριος χαμός, ο θάνατος του Καραντεμίρη. Πως πέθανε; Μήτε και μεις καλά-καλά το καταλάβαμε, δεν πιστέψαμε. ήταν τόσο γερός. Ο πιο γερός απ’ όλους. Αγρότης απ’ την Αγιάσο της Μυτιλήνης. Κι όμως. Εκεί κάτου πας γερός, βράχος στο σώμα σαν τον Καραντεμίρη και φεύγεις τσακισμένος, καμπουριασμένος απ’ τους ελώδεις. Δεν έχεις γλυτωμό εκεί κάτου. Αλλού ναι, εκεί κάτου όχι».