ΤΟ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΌ ΜΉΝΥΜΑ ΤΟΥ κ.κ. ΑΜΦΙΛΟΧΊΟΥ

Προς
Τον Ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες
και τον ευσεβή και φιλόθεο λαό των Επαρχιών Κισάμου και Σελίνου

«Σήμερον ο Δεσπότης ράκει σπαργανούται, ο αναφής ως βρέφος»
(Μεγαλυνάριον Θ ὠδῆς των Χριστουγέννων)
Χριστούγεννα: Η βεβαιότητα ότι ο Θεός μας αγαπά! Το μεγαλείο αυτής της
Γέννησης είναι ακριβώς η βεβαιότητα ότι ο Θεός μας αγαπά. Από αγάπη για τον
άνθρωπο λαμβάνει «δούλου μορφήν», σαρκώνεται, πτωχεύει, νηπιάζει. Από αγάπη
για εμάς, θα πει ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, λαμβάνει, με ανέκφραστη ταπείνωση,
ο,τι δεν είχε, την ανθρώπινη φύση, για να μας μεταδώσει ο,τι δεν είχαμε, την θέωση και
την αιώνια ζωή. Ο Θεός πήρε κορμί σαν το δικό μας «επί της γης ώφθη και τοις
ανθρώποις συνανεστράφη» για να μας κάνει τέκνα φωτομορφα, κληρονόμους της
αθανάτου ζωής. Για να μας χαρίσει εκείνα τα δώρα που δεν μπορεί να τα χαρίσει
κανένας άλλος παρά μονάχα Εκείνος, χαρίζοντάς μας το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί
να κάνει ο Θεός στον άνθρωπο, τον Εαυτό Του!
Το Θείο αυτό μυστήριο, το κρυμμένο ακόμα και από τους αγγέλους,
αποκαλύπτεται τώρα στην εκ της Παρθένου Γέννηση του Χριστού στη Βηθλεέμ. Αυτό
το θαύμα και αυτή η αλήθεια του Χριστιανισμού εκφράζονται με την μοναδική ομολογία:
«Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Δικαίως, λοιπόν, το κέντρο της
ζωής της Εκκλησίας είναι η Ενανθρώπισις του Υιού και Λόγου του Θεού.
Χριστούγεννα αδελφοί: Μέσα στην κρίση και τα προβλήματα της εποχής μας.
Μέσα στην σύγχυση και την αγωνία των καιρών μας έρχονται, ήλθαν και πάλι τα
Χριστούγεννα, καθώς τα εορτάζουμε βιώνοντας πρωτόγνωρα γεγονότα στην ζωή του
καθημερινού μας βίου. Φαινόμενα απελπισίας, φόβου, κατήφειας, αβεβαιότητας,
απαξίωσης και αποϊεροποίησης των πάντων κυριαρχούν στην ζωή μας και, μοιάζει, να
καταδυναστεύουν τον βίο μας. Τι να φταίει, άραγε, που μετατρέψαμε σε βίο α- βίωτο
τις ζωές μας; Απάντηση στην ζοφερή αυτή πραγματικότητα δίδει ο όσιος Πορφύριος ο
Καυσοκαλυβίτης. Λέει ο όσιος Πορφύριος: «Όταν έλθει ο Χριστός στην καρδιά η ζωή
αλλάζει. Τα πάθη εξαφανίζονται. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος· ούτε
μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση… Που
να βρεθούν τα μίση, οι αντιπάθειες, οι κατακρίσεις, οι εγωισμοί, τα άγχη, οι καταθλίψεις;
Κυριαρχεί ο Χριστός. Όταν όμως δεν ζεις με τον Χριστό, ζεις μες στη μελαγχολία, στη
θλίψη, στο άγχος, στη στεναχώρια. Δεν ζεις σωστά…. Το μεγάλο φάρμακο είναι να
επιδοθεί κανείς στην λατρεία του Θεού. Τότε όλα θεραπεύονται, όλα λειτουργούν κανονικά.

Η αγάπη του Θεού όλα τα μεταβάλλει, τα μεταποιεί, τα αγιάζει, τα διορθώνει,
τα αλλάζει, τα μετασχοιώνει. Πολύ θα παρηγορηθεί η ψυχούλα μας όταν λαχταρήσουμε
τον Κύριο», καταλήγει ο όσιος πατήρ.
Ιδού, λοιπόν, ποιά η αληθινή αιτία των πολλών και ποικίλων περιπετειών του
βίου. Η απουσία του Χριστού από την ζωή μας. Από την οικογένειά μας, τα παιδιά μας,
την κοινωνία, την εργασία μας. Επιλέξαμε και χτίσαμε τις ζωές μας χωρίς Θεό, όπου:
«τα πάντα επιτρέπονται», σύμφωνα με τον Ντοστογιέφσκι. Μας ενοχλεί η παρουσία
Του, καθώς μας βγάζει από το βόλεμά μας. Αποτέλεσμα; Να εορτάζωμε Χριστούγεννα
χωρίς Χριστό. Χωρίς διάθεση να Τον αναγνωρίσομε ως βρέφος στην ταπεινή φάτνη
των ζώων. Με τα φύλλα της καρδιάς μας παγωμένα· διωγμένο στην Αίγυπτο από τη
θηριωδία των παθών μας· τυφλωμένοι από ψεύτικα φώτα η από το άφεγγος σκότος
μας.
Ας γίνουν, αδελφοί, τα φετινά Χριστούγεννα ευκαιρία πνευματικού
αναστοχασμού για όλους μας. Ας προσφέρουμε στον Χριστό αντί για δώρα, όπως οι
μάγοι, τις αμαρτίες μας· τις πτώσεις και τις αδυναμίες μας. Τη μετάνοιά μας. Ας
ζήσουμε φέτος το μυστήριο της εορτής των Χριστουγέννων για να έλθει «το Παιδίον
νέον» στην καρδιά εκάστου εξ ημών· να εμπεριπατήσει και να γίνει εγκάτοικος. Ας
ανοίξουμε διάπλατα τις καρδιές να Τον δεχθούν. Να Τον ανακλίνουμε και να Τον
αναπαύσουμε εκεί. Να έχουμε τον Χριστό «κατοικούντα εν ταις καρδίαις ημών». Για να
διαλυθούν τα νέφη του φόβου και της απελπισίας μας· τα σκοτάδια και οι αγωνίες μας.
Για να γίνουμε αληθινοί προσκυνητές της Θείας Του Γέννας. Για να φωτιστούν οι
καρδιές και οι ζωές μας από τον νοητό Ήλιο της δικαιοσύνης, ο Οποίος και πάλι
«γεννάται εκ Παρθένου».
Η προσευχή μας την ημέρα αυτή, αλλά και κάθε μέρα της ζωής μας, ας
αγκαλιάσει όλο τον κόσμο. Όλους όσοι πάσχουν, όσοι πονούν, όσοι υποφέρουν. Όσοι
δοκιμάζονται από την λοιμική νόσο των καιρών μας. Τους ιατρούς, τους νοσηλευτές και
τους διακόνους της υγείας. Τους αδικημένους και κατατρεγμένους της γης· τους
πρόσφυγες· τους πενθούντες. Όσοι δεν γνώρισαν τον Χριστό· όσοι Τον αρνούνται και
όσοι Τον χλευάζουν. Να χαρίσει ακτίνα φωτός· να αναστήσει την ελπίδα· να ρίξει
βάλσαμο και παρηγοριά στις πληγές. Ας παρακαλέσουμε το Θείο Βρέφος να ευλογήσει
τον κόσμον όλο, να μας κάνει αντάξιους της μεγάλης Του δωρεάς με την αγία Του
Γέννηση και την Θεία Του Ενανθρώπηση.
Ευφρόσυνα, ευλογημένα Χριστούγεννα, αδελφοί αγαπημένοι. Γεμάτα Χριστό, χαρά,
ειρήνη στην καρδιά, υγεία, δύναμη, φως και ζωή.

Μετ’ ευχών και πολλής της εν Κυρίω αγάπης,

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΑΣ

† Ο Κισάμου & Σελίνου
ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ